De meest gestelde vraag dit jaar aan mij is: “Mis jij je collega’s niet?” Gevolgd door: “En het contact met de studenten?”
Iedere week is mijn agenda gevuld met trainingen of coachingsgesprekken. Het contact mis ik dus niet, want dat heb ik nog volop. Echter is de relatie wel anders dan met studenten. Studenten zag ik meerdere keren per week en gemiddeld zo’n drie jaar. Sommige deelnemers zie ik slechts één keer, afhankelijk van het traject. Aan anderen ben ik langer verbonden, zoals bij mijn coachtrajecten, waarbij ik bijvoorbeeld een organisatie al voor het derde jaar op rij ondersteun. Of denk aan de Piramide opleiding, waar ik deelnemers een jaar lang elke maand zie en daarnaast ook nog op locatie coach.
Alweer twee weken geleden sloot ik de opleiding Pedagogiek 0-13 jaar in Zwolle af, die ik verzorgde namens Kans². Het was een kleine groep deelnemers, waardoor je hen wat beter leert kennen. Bij het weggaan gaf iedere deelnemer mij een hand om te bedanken. De laatste deelnemer kwam naar mij toe voor een één-op-één momentje. Ze gaf aan dat ze het knap vond dat ik iedere deelnemer echt zag en hoorde, en dat zij dat bewonderde en waardeerde. Daarna vroeg ze of ze mij een knuffel mocht geven. Een klein gebaar, maar iets wat mij als trainer ontroerde. De bevestiging dat wat ik wil overbrengen, ook echt aankomt.
“Practice what you preach”
